زخم عاشقان به استخوانشان رسیده است
سینه شان شکافته است و نایشان بریده است
آى مردمى که از همیشه بى صداترید
از شما کسى صداى عشق را شنیده است
یک شباهت بزرگ بین ما و عشق هست
ما که رنج دیده ایم ، او که داغ دیده است
هیچ کس نگفت بر کدام شانه تکیه داد
مرد عاشقى که طعم زخم را چشیده است
اى که ماه آسمان فداى چشمهاى تو
هیچ کس به جز تو از لبم غزل نچیده است
فکر مى کنى که وقت عاشقى تمام شد
فکر مى کنم که تازه وقت آن رسیده است
هر که چشم عاشق تو را به باد خنده داد
خنجر مرا براى مرگ بر گزیده است
درد اشتباه مى‏کند کسى هنوز هست
چشمهاى عاشق تو را مگر ندیده است
عادل سالم

بدون شرح
بهار را باور کن
[عناوین آرشیوشده]